Leesautobiografie

In de pagina "leesautobiografie" zal ik jullie wat meer vertellen over mijn ervaringen met lezen gedurende mijn leven als lezer. Lees ik graag? Lees ik veel? Welke schrijvers spreken mij vooral aan? Ik zal hier jullie een zo goed mogelijk antwoord op proberen te geven en jullie het beeld van mijn lezersleven proberen te verduidelijken. Als ik terugblik op mijn eerste leeservaringen, dan denk ik vooral aan het eerste leerjaar, herinner ik me eigenlijk meteen het beeld van mijn opa en ik aan de tafel in de woonkamer, druk aan het lezen. In die tijd kwam mijn opa elke woensdagnamiddag naar ons thuis om, in de eerste plaats vooral bij zijn kleinkinderen te zijn, maar stiekem wou hij dat we het heel goed deden op school. Hij hielp ons dan ook heel erg met ons huiswerk, wat hij ook (heel) goed deed aangezien hij zelf leerkracht was geweest. Hij is uren met mij bezig geweest om mij te laten evolueren tot een vlotte lezer. Met succes, want het is dankzij hem dat ik zo snel vrij vlot kon lezen en het ook steeds liever en liever deed. Het begon met zijn "geweldige uitvinding": alle moeilijke woordjes in een doosje en telkens wanneer ik het woord binnen een bepaalde tijd kon lezen, mocht dat woord uit het doosje verdwijnen. Hij zette me dus echt aan tot lezen en overtuigde me ervan dat lezen één van de belangrijkste dingen was omdat je het voor elk vak nodig had. Ik deed heel erg mijn best!

Toen ik wat meer gevorderd was, begon ik met het lezen van de boeken van Geronimo Stilton. Ik vond zijn avonturen echt GEWELDIG! Ze waren spannend, er stonden reuzeleuke tekeningen in en soms waren er zelfs geuren in verwerkt. Ik heb nog een hele hoop boeken hiervan thuis liggen, maar tot mijn grote spijt zijn mijn twee kleine zusjes nooit zo geboeid geweest door Geronimo Stilton als ik toen was.

Ook was het bij ons thuis altijd de gewoonte dat mijn mama ons voor het slapen gaan een verhaaltje, of een stukje van een verhaal voorlas. We moesten dan met ons 3, ik en mijn twee zusjes, overeenkomen welk verhaaltje dit dan zou zijn. Dat zorgde af en toe wel voor enige discussie. Naarmate ik ouder werd, en het leeftijdsverschil en de verhaalkeuze tussen mij en mijn zusjes me meer begon te storen, luisterde ik niet meer mee naar het verhaaltje. Ik verkoos zelf te lezen in mijn bed net voordat ik ging slapen.

In die periode heb ik allerlei boeken gelezen van heel uiteenlopende genres en heel verschillende schrijvers. Zo las ik bijvoorbeeld "Het kistje van Cléo" van Hilde Vandermeeren, maar ook "ik ben een zeemeermin (maar dat is geheim)" van Sabine Wisman.

In de middelbare school las ik minder, ik had minder tijd en in mijn vrije tijd had ik (en heb ik nog steeds) niet altijd de moed om aan een nieuw boek te beginnen. Ook moesten we meer en meer opgelegde schoolboeken lezen waardoor mijn vrije tijd daar naartoe ging. In de vakanties of op momenten wanneer ik plotseling toch zin kreeg om te lezen, las ik wel boeken van bepaalde auteurs. De boeken die ik het liefst lees zijn van de schrijfster Helen Vreeswijk en de bekende schrijver Dirk Bracke. Ze spreken mij vooral aan omdat ze schrijven over heel realistische onderwerpen en heel realistische werelden. Ik ben dan ook vaak erg gechokkeerd na het lezen van één van hun boeken, omdat ik soms niet besef dat er vaak heel erge dingen gebeuren. Meestal lees ik deze boeken ook snel uit, omdat ze zo spannend zijn en ik echt wordt meegesleept door het boek.

In ze zomervakanties lees ik daarentegen wel meer. Genieten van een spannend boek in de zon of aan het zwembad kan heerlijk zijn!

Ik lees dus nog steeds heel graag, maar spijtig genoeg niet zo veel meer als vroeger!